DeltaServ

W dniach 7-10 września 1939 roku Wojsko Polskie pod dowództwem Kapitana Raginisa odpierało zmasowane ataki Dywizji Pancernych Guderiana. Ta bitwa zyskała miano Polskich Termopili (ale jako drugie Polskie Termopile I była to obrona Orląt Lwowskich przed VI Armią konną Budiomnego w sierpniu 1920 ale to inna historia...). Armia Polska liczyła 720 żołnierzy (piechota)
wojska niemieckie liczyły około 42 000 żołnierzy około 400 czołgów około 700 sztuk artylerii plus wsparcie Luftwaffe.
7 września pod Wiznę przybył niemiecki zwiad. Następnego dnia Guderian ruszył w kierunku Wizny. 9 września Niemcy ruszyli do ataku (piechota wspierana przez czołgi). Ale nie odnieśli zwycięstwa poprzez złą strategie, (Guderian myślał że Polacy uciekną na widok czołgów... Pomylił się...) popełnił największy błąd, zlekceważył wroga. Po południu Guderian wznowił atak teraz zmieniając taktykę, czołgi okrążały bunkry te zaś nie miały kontaktu z tymi którzy nie są okrążeni, następnie piechota atakowała taki bunkier (Polskie bunkry nie miały wentylacji przez to Polskie Bary nie mogły strzelać ciągle). 10 września Polska obrona praktycznie nie istniała (dużo rannych, kończąca się amunicja) jeszcze Raginis dostał ultimatum od Niemców (jeńcy mieli zostać rozstrzelani gdy On postanowi walczyć dalej).Wtedy kapitan dał rozkaz żołnierzom do wyjścia z bunkra i poddaniu się sam zaś wysadził się granatem (z jakimś oficerem przysięgli że prędzej zginą niż oddadzą swoje pozycję).
Bitwa o Wiznę była pełna desperacji. Dzięki taj bitwie Warszawa miała szansę bronic się dalej.

Taka odwaga i patriotyzm jest godne naśladowania, podziwiam tych ludzi. Wiedzieli ze nie mają szans, ale mimo to i tak się bronili. Bronili się do końca.
Postawą Raginisa jest zdumiony, poświęcił swoje życie za kilkudziesięciu innych.
Szkoda że takich ludzi dziś jest trudno spotkać.

tak ...... masz racje.....

Chwała wszystkim poległym polakom podczas kampanii wrześniowej i podczas całej II WŚ