DeltaServ

Bitwa o Okinawę – bitwa II wojny światowej w postaci operacji desantowej armii amerykańskiej mającej na celu uzyskanie panowania nad japońską wyspą Okinawa. Rozpoczęta 3 kwietnia 1945 roku, została zakończona 16 czerwca 1945 roku zwycięstwem wojsk amerykańskich. Nazywana także operacją okinawską ze względu na znaczenie i ogrom zaangażowanych sił.
Strona japońska

W miarę postępów ofensywy amerykańskiej na Pacyfiku przeciw wojskom japońskim, dowództwo japońskie przygotowało plan obrony wyspy już w połowie 1944 roku. Zakładał on użycie formowanej na Okinawie 32.armii japońskiej w składzie 24. i 62.Dywizji Piechoty (dalej DP), 44.Brygada Piechoty (dalej: BP), grupy artylerii i 27.pułku czołgów (dalej: PPanc). Całość dowodzona była przez gen. Mitsuru Ushijimę. Działania obronne 32.armii wspomagane były przez flotę i lotnictwo, a w szczególności marynarzy samobójców i pilotów kamikaze. Przewidywano kierunki natarcia wojsk inwazyjnych i metody obrony polegające głównie na rozlokowaniu wojsk w szeregu umocnionych linii obronnych położonych w trudno dostępnych rejonach w południowej części wyspy. Pozycje te miały dodatkowo być osłaniane ogniem artylerii i ciężkich karabinów maszynowych oraz wspierane jednostkami pancernymi. Łączne siły japońskie zgromadzone na wyspie wynosiły 80 tys. żołnierzy, 130 czołgów, 250 samolotów, 400 samobójczych łodzi motorowych oraz około 750 dział i moździerzy.

Strona amerykańska

Do ataku na wyspę przewidziane zostały bardzo duże siły w postaci X Armii Stanów Zjednoczonych pod dowództwem gen.lt. Simona Bucknera. W skład X Armii wchodziły: XXIV korpus Armijny (7.DP, 27.DP, 77.DP i 96.DP) oraz III Korpus Marines (1.Dywizja Piechoty Morskiej (dalej: DMar), 2.DMar i 6.DMar) a także 301.skrzydło lotnictwa myśliwskiego, 7.skrzydło lotnictwa bombowego i 2.skrzydło lotnictwa Marines. W ataku na wyspę wzięło udział 184 tys. żołnierzy przy ogólnym zaangażowaniu 548 tys., 18 pancerników, 40 lotniskowców, 32 krążowniki, 200 niszczycieli, blisko 2 000 samolotów, blisko 1700 czołgów i transporterów opancerzonych, blisko 1 300 dział i moździerzy. Począwszy od października 1944 roku Amerykanie prowadzili działania rozpoznawczo-zaczepne przeciwko garnizonowi na wyspie w postaci nalotów i ostrzału artyleryjskiego z okrętów.
________________________
Inwazja:

* 26-29 marca 77.DP zajęła wyspy Kerama, ok. 30 km na zachód od Okinawy.
* 24-31 marca przygotowano podejście do ataku na wyspę poprzez oczyszczenie z min morskich oraz ostrzał artyleryjski pozycji na wyspie.
* 1-2 kwietnia 2.DMar wykonała pozorowanie desantu na południowo-wschodnim wybrzeżu w okolicach miasta Minatoga.
* 1 kwietnia o 8.30 rozpoczęło się desantowanie na zachodnim wybrzeżu w okolicy miasta Hagushi oddziałów III Korpusu Marines na północnym, i XXIV Korpusu Armijnego na południowym skraju plaży. Lądowanie odbywało się bez istotnego oporu ze strony japońskiej. W krótkim czasie 7.DP zajęła lotnisko Kadena i do końca dnia przy niewielkich stratach opanowany został znaczny obszar, który stanowił doskonały przyczółek do rozwinięcia natarcia w głąb wyspy.

Rozwój natarcia:

* 2 kwietnia 6.DMar dokonała znaczących postępów w kierunku północnym
* 3 kwietnia 6.DMar zajęła lotnisko Yontan a 1 DPM przepołowiła wyspę docierając do wschodniego wybrzeża. Natarcie XXIV Korpusu w kierunku południowym odbywało się w wolniejszym tempie, ale także i tam 7.DP i 96.DP osiągnęły wymierny postęp.
* 4 kwietnia III Korpus Marines dotarł do miejscowości Ishikawa.
* 7 kwietnia 6.DMar rozpoczęła działania mające na celu opanowanie półwyspu Motobu zakończone 20 kwietnia
* 13 kwietnia Amerykanie zajęli najdalej na północ wysunięty kraniec wyspy – przylądek Hedo.
* 16 kwietnia 77.DP rozpoczęła zdobywanie wyspy Ie, na której znajdowało się lotnisko. Zadanie to okazało się niespodziewanie trudne i spowodowało, że zakończenie akcji zdobywania Ie nastąpiło 21 kwietnia.